نقش دیسترس اخلاقی و فرسودگی شغلی در پیش بینی تمایل به ترک شغل پرستاران

پیش زمینه و هدف: تمایل به ترک شغل یکی از چالش ­های حرفه ­ای پرستاران محسوب می­شود. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش دیسترس اخلاقی و فرسودگی شغلی در پیش­ بینی تمایل به ترک شغل پرستاران بود. مواد و روش­ کار: پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی است، جامعه آماری این پژوهش، کلیه پرستاران بیمارستان شهرستان الشتر (60n=) بود که به صورت تمام­شماری وارد این مطالعه شدند و به پرسشنامه ­های دیسترس اخلاقی کورلی (2001) و تمایل به ترک شغل کامن و همکاران (1979) و فرسودگی شغلی ماسلاچ و همکاران (1996) پاسخ دادند. برای تجزیه وتحلیل داده­ های جمع آوری شده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه­ ی هم زمان استفاده شد.  یافته­ها: نتایج نشان داد که تمایل به ترک شغل با فرسودگی شغلی رابطه مثبت معنی داری داشت (05/0p<)، بین مؤلفه­های فرسودگی شغلی یعنی ابعاد فرسودگی عاطفی (611/0r=)، مسخ شخصیت (509/0r=) با تمایل به ترک شغل همبستگی مثبت معنی داری در سطح 001/0p< مشاهده شد. بین تمایل به ترک شغل و احساس موفقیت فردی (441/0-r=) در سطح 001/0 p< رابطه منفی معنی داری به دست آمد. بین دیسترس اخلاقی و فرسودگی شغلی رابطه معنی داری وجود نداشت. فقط فرسودگی شغلی توانست 12 درصد واریانس متغیر تمایل به ترک شغل را پیش­بینی کند. بحث و نتیجه ­گیری: نتایج پژوهش حاضر بر اهمیت نقش فرسودگی شغلی در تمایل به ترک شغل پرستاران تأکید می­کند و این­که سازمان­ها بتوانند دلایل و عوامل مؤثر، در ترک شغل کارکنان را درک نمایند تا بتوانند با به کارگیری اطلاعات صحیح و پیش ­بینی­ های به موقع، مدیریت مؤثری را در فرآیند حفظ و نگهداری نیروی انسانی کارآمد بکار گیرند.